Δημιουργικοί πίνακες ευλογίας: Ένα εργαστήριο γεμάτο ελπίδα στον ξενώνα Bietigheim

Δημιουργικοί πίνακες ευλογίας: Ένα εργαστήριο γεμάτο ελπίδα στον ξενώνα Bietigheim

Ένα πολύ ιδιαίτερο εργαστήριο πραγματοποιήθηκε πρόσφατα στον ξενώνα Bietigheim-Bissingen στο οποίο οι συμμετέχοντες σχεδίασαν δημιουργικά σανίδες ευλογίας. Κάτω από το σύνθημα «Παύση σε αυτούς τους γρήγορους καιρούς», οι συμμετέχοντες μπόρεσαν να καταγράψουν προσωπικά λόγια και σκέψεις στους πίνακες. Όπως το εφημερίδα Bietigheim ανέφερε, η αναπληρώτρια διευθύντρια νοσηλευτικής Ίνγκριντ Μόκλερ, η οποία εργάζεται στον ξενώνα εδώ και πέντε χρόνια, την παρουσίασε λέγοντας: «Βλέπεις τον ήλιο να δύει και όμως τρομάζεις όταν βραδιάζει». Ήταν το πρώτο εργαστήριο αυτού του είδους για τον Mockler, ενώ η Else Rieger, εθελόντρια, σχεδίασε έναν πίνακα για δεύτερη φορά.

Το εργαστήριο διήρκεσε τρεισήμισι ώρες και έδωσε πολλά διαφορετικά και βαθιά αποτελέσματα. Η Petra Zuccalá και ο Tollak σχολίασαν θετικά τη δέσμευση των συμμετεχόντων και τις δημιουργικές εκφράσεις τους. Οι πίνακες ευλογίας που θα προκύψουν θα εκτεθούν στο πλαίσιο μιας βραδιάς στο νεκροταφείο την Παρασκευή 18 Ιουλίου, από τις 4 μ.μ. έως τις 8 μ.μ. στο κοιμητήριο του Αγίου Πέτρου στο Bietigheim. Η εκδήλωση είναι δωρεάν και απευθύνεται σε κάθε ενδιαφερόμενο, με δραστηριότητες και για παιδιά και νέους.

Θλίψη και συμπαράσταση

Το συναισθηματικό βάθος που σχετίζεται με το θέμα της θλίψης αναδύεται σε ένα ευρύτερο πλαίσιο που αντιμετωπίζει τις προκλήσεις της απώλειας ενός αγαπημένου προσώπου. Ένα συγκινητικό κείμενο περιγράφει πόσο λαχταρούν οι πενθούντες κατανόηση και υποστήριξη. Θέλουν να τους πάρουν στα σοβαρά στη θλίψη τους και ζητούν να μην έρθουν αντιμέτωποι με «ευγενικές» φράσεις. Αντίθετα, μεγάλη σημασία έχει η ανάγκη για φυσική εγγύτητα και σιωπηλή συντροφιά. Το κείμενο, το οποίο περιέχει διάφορα ποιήματα και αποσπάσματα για το θάνατο και την ελπίδα, αντικατοπτρίζει τη σημασία του να παίρνουμε τη θλίψη στα σοβαρά και να αφήνουμε χώρο για τη διαδικασία θεραπείας. Ιδιαίτερα συγκινητική είναι η μεταφορά του ιστού της ζωής, που σκίζεται από την απώλεια, αλλά εξακολουθεί να προσφέρει υποστήριξη και μπορεί να επανασταθεροποιηθεί, όπως στη σελίδα Φροντίδα ξενώνα στο Siegen είναι να διαβαστεί.

Η υποστήριξη των πενθούντων μέσω των συλλόγων φιλοξενίας έχει γίνει όλο και πιο σημαντική τα τελευταία 25 χρόνια. Όπως το Ακαδημία Hospice αναφέρει ότι όλο και περισσότεροι άνθρωποι αναζητούν επαγγελματική βοήθεια όταν πενθούν, ειδικά επειδή η υποστήριξη στο κοινωνικό τους περιβάλλον συχνά δεν είναι αρκετή. Η εισαγωγή της «διαταραχής επίμονης θλίψης» στο ICD-11 έφερε το θέμα σε επιπλέον εστίαση. Μια ημέρα σεμιναρίων που απευθύνεται σε επαγγελματίες σε αυτόν τον τομέα προσφέρει μια εις βάθος ματιά στις τρέχουσες ερευνητικές προσεγγίσεις, διαγνωστικά και υποστηρικτικές μεθόδους για την παροχή ευαίσθητης υποστήριξης σε όσους πενθούν.

Αυτές οι διαφορετικές προσεγγίσεις για την εργασία με το πένθος και οι δημιουργικές μορφές έκφρασης στα εργαστήρια δείχνουν πόσο σημαντικό είναι να αντιμετωπίζουμε την απώλεια και το πένθος στην κοινωνία μας. Είναι απαραίτητο να δημιουργηθούν χώροι στους οποίους ακούγονται οι πενθούντες και στους οποίους μπορούν να βρουν υποστήριξη για να περάσουν το ατομικό τους ταξίδι μέσα στη θλίψη.