50 jaar Aalen-Wasserfingen: herinneringen aan de geforceerde combinatie

50 jaar Aalen-Wasserfingen: herinneringen aan de geforceerde combinatie

Wasseralfingen, Deutschland - Op 27 juni 2025 kunnen velen terugkijken op een bewogen verhaal: 50 jaar geleden, precies in 1973, werd Wasseralfingen gedwongen zijn onafhankelijkheid op te geven en zich aan te sluiten bij EELS. Wat destijds in het geheugen blijft als een "gedwongen conversie" wordt nog steeds kritisch gezien door veel watervingers. Eckhard Schiererer, die destijds pas 13 was, herinnert zich de verhitte debatten en sterke weerstand van de bevolking tegen deze stap. "Het was een strijdlustige sfeer. Velen wisten dat dit niet in de geest van de meerderheid was", legt hij uit. De rechtszaak van de Wasseralfingen-burgers tegen de fusie werd afgewezen door de staatsrechtbank, hoewel meer dan 80 procent van de stadsburgers (https://www.swr.de/swraktuell/baden-wuerttemberg/ulm/interview-mit--schuider-uer-an-an-an-an-an-00.html) meldde.

De gespannen relatie tussen de twee steden kan terugkijken op een lange geschiedenis. Wasseralfingen, die sinds 1951 de status van een stad had gehad, stond in een constante concurrentie met aalen, die werd gekenmerkt door denominatieverschillen en economische rivaliteit. Na een economische bloeiperiode had de Wasser -vinger een ijzererts vondst en staalfabriek, en de Aaleners keken ze vaak aan met een mengsel van afgunst en wrok. Eckhard Scheiderer merkt op dat de weerstand in de eerste plaats economisch van aard was. "De Aaleners wilden profiteren van de industriële bedrijven uit Wasseralfingen en tegelijkertijd zichzelf positioneren als de sterkere stad met meer invloed." Deze wrok betekent dat de fusie onder de bevolking nog vele jaren na de uitvoering nog steeds als beschuldiging wordt gevonden.

Politieke spanningen en protesten

De fusie, die op 1 juli 1975 werd afgedwongen tegen de wil van de Wasseralfinger door een oordeel van de administratieve rechtbank, leidt tot veel reikende politieke spanningen die vandaag blijven handelen, zoals Swabian Post gemeld. Talloze protesten van burgers vonden plaats tijdens de onderhandelingen en oordelen. Deze demonstraties getuigen van de bepaling van de bevolking om te vechten voor hun onafhankelijkheid. Erwin Hafner, de toenmalige redacteur -in -chief van de Swabian Post, herinnert zich: "We stonden onder druk als redactioneel kantoor, het was moeilijk voor ons om neutraal te melden." Veel lezers beëindigden hun abonnementen toen het redactionele team de fusie bepleitte. Ondanks de spanningen kwamen sommige lezers na een tijdje terug, ook omdat ze de informatie uit de krant nodig hadden.

Naast de protesten leidde de beslissing tot gewelddadige botsingen, waarin er ook geen handicaps waren. Hafner trok zich terug na een incident waarbij de vrouw van de burgemeester om zijn vrijlating vroeg. "In Wasseralfingen werd ik snel gestempeld als een ongewenst persoon," vervolgde Hafner. De situatie was anders met Richard Schebeuber, de plaatsvervanger van Hafner, die werd geaccepteerd vanwege zijn wortel in de regio.

een gesplitst geheugen

Vandaag, 50 jaar na de fusie, wordt een gesplitst beeld getoond in de perceptie van de bevolking. Scheiderer gelooft dat het verschil tussen oudere en jongere burgers de perceptie van de fusie sterk vormt. Hoewel veel oudere watervinger nog steeds gefrustreerd is, zien jongere generaties vaak voordelen in integratie: "Vandaag was Wasseralfingen -voordelen, bijvoorbeeld via de bezoekersmijn van diepe tunnels, die een toeristisch vlaggenschip vertegenwoordigt," betoogt Schiererer. De burgemeester van Aalen Ulrich Pfeifle wordt ook genoemd als een belangrijke factor voor de integratie en het onderhoud van de identiteit van de verschillende gemeenschappen.

Vat de fusie van Wasseralfingen en Aalen samen niet alleen een gebeurtenis uit het verleden, maar ook een smeulend conflict dat nog steeds het politieke klimaat en het gemeenschapsgevoel in de regio beïnvloedt. De beslissing die 50 jaar geleden is geweest, wekt nog steeds veel emoties op en blijft een levendig debat in de lokale politiek van Baden-Württemberg.